کد مطلب:41717 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
2- او بر روی زمین چون بندگان می نشست و غذا می خورد و با دست خود كفشش را پینه می كرد و جامه اش را وصله می نمود و بر الاغ برهنه سوار می شد و دیگری را بر ترك خود سوار می كرد. پرده ای بر در خانه او آویخته بود كه تصویرهایی داشت. یكی از زنان خویش د را گفت: این پرده را از من پنهان كن؛ چه اینكه هرگاه بدان می نگرم، دنیا و زینتهای آن را [صفحه 179] به یاد می آورم. او به راستی و قلباً، از دنیا دوری گزیده بود و یاد آن را از خاطر خود محو نموده بود. دوست داشت كه زینت دنیا از او نهان ماند تا زیوری از آن برنگیرد و بر باورش نرود كه دنیا جای ثبات و آرمیدن است تا امید بقا و پایداری در دلش نقش بندد. این بود كه علاقه به دنیا را از خود بیرون كرد و از آن دل كند و چشم پوشید. آری، چنین است رفتار كسی كه چیزی را دشمن بدارد؛ كه خوش ندارد بدان بنگرد و یا نام آن نزدش برده شود.در روش زندگانی رسول خدا(ص) نشانه ای است كه شما را بر زشتیها و عیبهای دنیا، راهنمایی می كند؛ چه، او با منزلت بزرگی كه داشت، زینتهای دنیا از او دور می ماند و خود با نزدیكان خویش گرسنه به سر می برند. 3- از دنیا بیرون رفت و از نعمت آن سیر نخورد. و گناهی با خود نبرد. سنگی بر سنگی ننهاد و عمارتی نساخت تا جهان را ترك گفت و دعوت پروردگارش را پاسخ گفت. در كودكی، هنگامی كه طفولیت او سر آمد و وی را از شیر باز گرفتند، خداوند بزرگترین فرشته اش را شب و روز همنشین او فرمود تا راههای بزرگواری را بیاموزد و صفات شایسته را فرا گیرد. 1- قال علی (ع): محمد ازهد النبیا كان له ثلاث عشره زوجه... ما رفعت له مائده قط و علیها طعام و ما لكل خبز بر قط و لاشبع من خبز شعیر ثلاث لیال متوالیات قط، توفی و درعه مرهونه عند یهودی باربعه دراهم ما ترك صفرا و لابیضا مع ما وطی له من البلاد و مكن له من عنائم العباد لقد كان یقسم فی الیوم الواحد ثلاث مائه الف و الرعمائه الف و یاتیه السائل بالعشی فیقول: و الذی بعث محمدا بالحق ما امسی [صفحه 180] فی آل محمد صاع من شعیر و لاصاع من برو لا درهم و لا دینار.[1] . 2- و لقد كان رسول الله (ص) یاكل الارض و یجلس جلسه العبد و یخصف بیده نعله و یرقع بیده ثوبه و یركب الحمار العاری یردف خلفه و یكون الستر علی باب بیته فتكون فیه التصاویر فیقول: یا فلانه لاحدی ازواجه غیبیه عنی فنی اذا نظرت الیه ذكرت الدنیا و زخارفها فاعرض عن الدنیا بقلبه و امات ذكرها من نفسه و احب ان نغیب زینتها عن عینه لكیلا یتخذ منها ریاشا و لایعتقدها قرارا و لا یرجوا فیها مقاما فاخرجها من النفس واشخصها عن القلب و غیبها عن البصر و كذلك من ابغض شیئا ابغض ان ینظر الیه و یذكر عنده....[2] . 3- خرج منالدنیا خمیصا و ورد الاخره سلیما لم یضع حجرا علی حجر حتی مضی لسبیله و اجاب داعی ربه....و لقد قرن الله به من ادن ان كان فطیما اعظم ملك من ملائكته یسلك به طریق المكارم و محاسن اخلاق العالم لیله و نهاره.[3] . [صفحه 181]
1- محمد زاهدترین پیامبران بود با وجود زنان و كنیزان متعدد كه در اختیار داشت؛ هرگز سفره ای از پیش او برچیده نشد كه بر آن طعام باقی مانده باشد (یعنی بر سفره اندكی طعام نهاده می شد كه آن هم خورده می شد) و هرگز نان گندم نخورد و هرگز سه شب پیاپی از نان جوین سیر نخورد. در حالی از دنیا رفت كه زره اش برابر چهار درهم در نزد مردی یهودی به گرو بود. او در شرایطی اینچنین زندگی می كرد كه سرزمینهایی در اختیار داشت و غنایم فراوانی از جنگها به دست آورده بود. زر و سیمی از خود بر جای نگذاشت. (گاه) در یك روز سیصد چهار صد هزار درهم میان مردم تقسیم می كرد و چون شب فرا می رسید و فقیری او او چیزی طلب می كرد، می گفت: سوگند به آن كه محمد را به حق برانگیخت در خاندان محمد حتی پیمانه ای گندم یا جو یا درهم و دیناری برای شب نمانده است.
صفحه 179، 180، 181.